Henüz Ehliyet Almayacağım

Herkesin bir hayali vardır, öyle değil mi? Kimisi büyük adam olmayı, kendi şirketini kurup rahat bir yaşantı sürmeyi ister. Kimisi “şu okul bir bitsin de sevdiğim kadınla evleneyim” düşüncesindedir. Kimi de “yaşım 18 olsa da şu ehliyeti alıp arabayla özgürce gezsem” hayali kurar.

Ben mi? Arabaları severim elbette, özellikle Volkswagen Golf serisinin hastasıyımdır. Ama buna rağmen babamdan arabayı alıp arkadaşlarla gezeyim düşüncesi hiç aklımdan geçmedi. Çünkü ben arabayla uzun yolculuk yapmayı hiç sevmem. Hele ki mecburiyet olmadan, keyfi bir şekilde uzak bir yere gidilecekse, o yol bana resmen zindan olur.

Etrafımdaki insanlar “yaşın geçiyor artık, şu ehliyetini al” demekten bıkmadı ama ben bıktım. Evet, belki bir ay sonra 21 yaşına gireceğim. Evet, bir gün acil bir durum olur, araba kullanmak gerekebilir. Ama bir insana sevmediği bir şeyi yaptırmak ne kadar doğru sizce?

Ben fikrimde kararlıyım: Şu an ehliyet almayacağım. Çünkü bunun bir zorunluluk olduğunu düşünmüyorum. Bana göre ehliyet almak, tıpkı evlilik gibi. Ne zaman, hangi yaşta olacağı belli olmayan bir şey. Zamanı gelince olur belki, belki de hiç olmaz.

“Peki ileride evlenince ne yapacaksın?” diye soranlar oluyor. Açık konuşayım, 30 yaşıma kadar evliliği düşünmüyorum. O yaşa kadar sevgilim bile olur mu, onu bile bilmiyorum. Ama bir gün evlenirsem, eşimin ehliyeti varsa onun arabasına binerim; benzin parasını öderim, sağ koltuğa geçerim. Belki de evlenince eşimin etkisiyle ehliyet alırım, kim bilir?

Zaten hayatımızda bir sürü ulaşım seçeneği var: metro, minibüs, otobüs, taksi… Hepsi varken neden illa direksiyonun başına geçmek zorunda olayım ki? En kötü ihtimalle bisikletime binerim; hem sporumu yaparım hem de gideceğim yere rahatça varırım.

Yaşım 20. Belki garip gelecek ama daha düne kadar gaz ile debriyajın yerini bile bilmiyordum. (Tabii nereden baktığınıza bağlı, Behzat Ç. izleyenler bilir.)

Kısacası ben acele etmiyorum. Herkesin hayatında bazı şeyler vardır; kimisi erken yaşta öğrenir, kimisi zamanı geldiğinde yapar. Ehliyet almak da benim için öyle bir şey. Henüz ehliyet almayacağım, çünkü istemiyorum. Belki bir gün, gerçekten ihtiyaç duyduğumda o direksiyona otururum. Ama o gün bugün değil.